طرحی نو برای ایجاد تحول در صنایع کشور از طریق تعامـل و ارتباط پـویا و هدفمنـد صنعت و دانشگـاه

این طرح محوریت دانشگاه را به عنوان یک ظرفیت بالقوه و تا اندازه ای بالفعل و یک سرمایه اجتماعی موثر در حیات اجتماعی کشور و بهره گیری مناسب از این پتانسیل برای گره گشایی دشواری ها و مسائل پیچیده در حوزه صنعت کشور در عمل پذیرفته و یا در تلاش است به ارتقاء این جایگاه نیز مدد برساند، پارادایم غالب اقتصاد و ضرورت دستیابی به جامعه های دانش بنیان به مراتب بر بار این رسالتِ سنگین می افزاید.

امروز اگر از منظر صنعت و افراد دلسوز به حال صنعت و اقتصاد کشور به دانشگاه نگاه کنیم در کلانِ قضیه عمده دانشگاه های کشور که تعدادشان هم قابل ملاحظه است در هر حال از بودجه عمومی، هر چند به صورت قطره چکانی، استفاده می کنند لیکن غالباً  فارغ التحصیلان دانشگاه، که تعدادشان هم به لحاظ کمیت قابل ملاحظه است نمی توانند آنچنان که باید  باری از دوش صنعت کشور بردارند به اعتباری محصول دانشگاه:

• نه غالباً نیروی انسانی توانمند در حوزه تحصیلات مرتبط  است
• نه تولید دانش و فناوری کاربردی روز، متناسب با نیازهای صنعت امروز

البته به هیچ وجه قصد نداریم دستاوردهای علمی و پژوهش های ارزشمند نظری دانشگاه های کشور را نادیده بگیریم که اتفاقاً در این حوزه موفقیت های چشمگیری را هم شاهد بوده ایمو برخی دانشگاه ها در تولید مقالات علمی، رتبه هایی خوب هم در عرصه جهانی کسب کرده اند ، اما قرار است در اینجا از زاویه دید نیاز بنگاه های کسب و کار به ارزیابی موضوع بپردازیم.

معمولاً در میان فارغ التحصیلان دانشگاه  با دو گروه روبه رو هستیم. یک دسته افرادی محدودتر که شایستگی و قابلیت های متمایزی را از خود بروز می دهند که متاسفانه بعضاً  راه مهاجرت را بر می گزینند و گروه دیگر طیف وسیع تر فارغ التحصیلان هستند که جذب بازار کار می شوند در حالی که آموزه های آنها در دانشگاه برای پاسخگویی به نیازی کسب و کار کافی و کاربردی نیست و آنها در محیط کار باید بسیاری از مطالب را از آغاز یاد بگیرند که این امر برای بازار کار ، مستلزم زمان و هزینه است.

از طرف دیگر این در حالی است که  رساله های دانشگاهی فارغ التحصیلان دوره ی دکترا صرفاً ابعاد تئوریک و مفاهیم و مقوله های صرفاً علمی را در بر می گیرد و به نیاز عملی مشخصی  در جهت توسعه بازار کسب و کار در راستای توسعه ی پایدار کشور پاسخ مناسب نمی دهد حال اگر این نتیجه در مجموع غیر کاربردی را به محدودیت مالی دانشگاه ها اضافه نماییم .

دو نیاز اصلی دانشگاه خود را نشان می دهد:

1. نیاز دانشگاه به دسترسی به منابع  و تامین مالی بیشتر ، برای توسعه فعالیت های آموزشی پژوهشی .
2. نیاز دانشگاه به ارتباطی موثرتر و هدفمند با صنعت  و بازار کار، برای یادگیری بیشتر و درک و دریافت نیازهای واقعی و متناسب با بازار کار از جمله شناسایی واقعی بنگاه های کسب و کار و حتی دریافت سفارش کار مستقیم از صنایع از یک سو و پاسخ گویی بهتر به مطالبات جامعه، از جمله صنعت و بازار کسب و کار، در زمینه تولید دانش کاربردی و تربیت  نیروی انسانی ماهر و آماده به کار، جذب و تزریق دانش روز آمد و کاربردی به بنگاه های صنعتی توسط دانشگاه  و دانشگاهیان از سوی دیگر.

لیست دانشگاه های همکار در طرح پل